Rumień wysiękowy wielopostaciowy

Rumień wysiękowy wielopostaciowy jest jedną z chorób skóry. Może powstać w wyniku alergii. Ze względu na to, że ta patologia może się powtórzyć, poznaj zasady leczenia i zapobiegania.

Witryna zawiera informacje ogólne. Odpowiednie rozpoznanie i leczenie choroby jest możliwe pod nadzorem sumiennego lekarza. Wszelkie leki mają przeciwwskazania. Wymagana jest konsultacja specjalistyczna, a także szczegółowe przestudiowanie instrukcji! Tutaj możesz umówić się na wizytę u lekarza.

Co to jest

Rumień wielopostaciowy jest chorobą, która atakuje naskórek, a czasem rozciąga się na błony śluzowe. Patologię opisuje wygląd na ciele różnych wysypek w kształcie i wielkości..

Wskazana choroba ma charakter alergiczny, a następnie nawroty występują zwykle jesienią lub wiosną.

W tym czasie zaczynają się różne kwiaty, które zwykli ludzie lubią, ale przynoszą niezadowolenie osobom z alergiami.

Dotknięte dzieci, młodzież i przedstawiciele kategorii w średnim wieku. Choroba może rozwijać się w wyniku wrażliwości osoby na różne leki, jest to rumień toksyczno-alergiczny.

Jeśli przedstawiony stan patologiczny rozwija się równolegle z procesami zakaźnymi, rozwija się infekcyjno-alergiczny typ rumienia.

Pierwszy typ jest znacznie mniej powszechny, dużą rolę w tej chorobie odgrywają mikroorganizmy. Polimorficzny wysięk rumieniowy powstaje w wyniku działania alergenu, ważnym zadaniem podczas leczenia jest jego eliminacja.

Przyczyny choroby

Przyczyny choroby nie zostały ustalone na pewno. Istnieją pewne założenia w tej sprawie. Jednym z tych założeń jest idea niedoboru odporności jako mechanizmu popychającego w rozwoju stanu patologicznego.

Około siedemdziesiąt procent chorych ma przewlekłą infekcję, na przykład opryszczkę, zapalenie zatok, zapalenie miazgi, nadmierną wrażliwość na czynniki zakaźne.

W tym czasie, gdy choroba jest podatna na zaostrzenia, osoby należące do tej kategorii wykazują osłabienie odporności komórkowej.

Nawrót lub powstawanie rumienia wielopostaciowego jest związany z obecnością niedoboru odporności z powodu przewlekłej infekcji w organizmie, ekspozycji na czynniki takie jak przeziębienie, ból gardła, grypa. Zgodnie z tym mechanizmem rozwija się rumień zakaźny..

Zasadą powstawania toksycznej formy alergicznej jest odporność pewnej liczby leków. Rodzaj rumienia może wystąpić po surowicy lub szczepieniu.

Różnorodność postaci choroby

Istnieje pewna liczba klasyfikacji rumienia polimorficznego, które są oparte na rodzaju i objawach choroby, a ponadto na naturze przebiegu procesu chorobowego.

W zależności od rodzaju substancji drażniącej istnieją 2 główne typy:

1. Rumień idiopatyczny występuje i jest związany z chorobami zakaźnymi, przy czym największą wagę przywiązuje się do opryszczki. W powstawaniu tej postaci rumienia, zakażeń drobnoustrojowych, grzybiczych, grypy, zapalenia wątroby, AIDS.
2. Objawowa postać rumienia powstaje w wyniku zastosowania leków, które wpływają na procesy metaboliczne u ludzi, izoluje się tutaj antybiotyki, leki niesteroidowe, środki przeciwbakteryjne i witaminy uzyskane syntetycznie..

W zależności od nasilenia procesu nasilenie objawów uwzględnia 2 rodzaje rumienia:

1. Typ światła, któremu nie towarzyszy wyraźne naruszenie stanu pacjenta. Nie ma uszkodzenia błon śluzowych, a nawet jeśli są, są wyrażane w niewielkim stopniu.
2. Ciężki typ, charakteryzujący się wysypkami skórnymi zlokalizowanymi na całej powierzchni ciała, dobrze zdefiniowanym uszkodzeniem błony śluzowej. Ogólny stan pacjenta pogarsza się i mogą pojawiać się objawy o różnej sile - niewielkie osłabienie lub silny stopień złego samopoczucia.

Biorąc pod uwagę różnorodność gatunkową wysypki, wyróżnia się formy choroby:

• Rumień plamisty - któremu towarzyszy pojawienie się czerwonawych plam na ciele;
• Forma grudkowa charakteryzuje się pojawieniem się na naskórku grudek, to znaczy wysypką, która nie ma wnęki i unosi się nad skórą;
• Rumień plamkowo-grudkowy łączy cechy obu typów;
• Rumień pęcherzowy objawia się w postaci pęcherzyków z surowiczym lub surowiczo-krwotocznym wysiękiem;
• Pęcherzowa postać rumienia ma podobne objawy, jak w przypadku rumienia bullosa, różnica polega na wielkości pęcherzyków, w tym przypadku ich maksymalna średnica wynosi około pięciu milimetrów, podczas gdy w postaci pęcherzowej maksymalny rozmiar sięga 10 milimetrów;
• Rumień pęcherzowo-pęcherzowy to mieszanina rumienia pęcherzykowego i pęcherzowego.

Jak można stwierdzić na podstawie samej nazwy, prezentowana choroba charakteryzuje się szeroką gamą objawów, na podstawie których można ocenić stopień zaawansowania procesu.

Jak manifestuje się ta patologia polimorficzna

Jeśli rumień rozwinie się w wyniku procesu zakaźnego, choroba charakteryzuje się ostrym początkiem, który powstaje z następujących objawów:

• Słabość i złe samopoczucie;
• Silne bóle głowy i zawroty głowy;
• Gorączka;
• Ból i osłabienie tkanki mięśniowej;
• Ból stawu;
• Ból gardła.

Po kilku dniach, oprócz przedstawionych objawów, zaczyna się tworzyć wysypka. Po jego wystąpieniu ogólne objawy stopniowo znikają w tle.

Wysypki mają pewną lokalizację i znajdują się z tyłu stóp, dłoni, na dłoni i podeszwach, w strefie prostowników łokcia, w okolicy przedramion, kolan, dolnej nogi.

Czasami występuje uszkodzenie błon śluzowych jamy ustnej, w najrzadszych sytuacjach wysypka jest zlokalizowana na błonie śluzowej narządów płciowych. Wysypkę skórną tworzą płaskie grudki o czerwonawym lub różowawym odcieniu z wyraźnymi granicami.

Te wysypki mogą przejściowo zmieniać swoje średnice z kilku milimetrów na kilka centymetrów. Środek grudek nabiera niebieskawego odcienia z powodu jego opadania do wewnątrz.

W środkowym regionie mogą tworzyć się pęcherzyki wysiękowe. Towarzysze wysypki są podrażnieniem i pieczeniem.

Gdy dotknięte są błony śluzowe, na ustach, podniebieniu i policzkach tworzy się wysypka. W pierwszych parach wysypka wygląda jak obszar zaczerwienienia, po kilku dniach zaczynają pojawiać się bąbelki, które pękają w ciągu kilku dni i powodują erozję.

Jeśli erozja jest łączona ze sobą, wówczas taki proces może obejmować całą jamę ustną, powierzchnia erozji jest reprezentowana przez rodzaj szarawego filmu, gdy jest usuwany, zaczyna się krwawienie. Chorzy nie mogą rozmawiać i jeść nawet płynnych potraw.

Czasami wysypki na błonie śluzowej nie mają tak dużego charakteru, ale są ograniczone do kilku elementów wysypki. Wysypki skórne znikają po upływie dwóch tygodni, a po miesiącu ślady wysypki są całkowicie usuwane. Klęska błony śluzowej może trwać od jednego do półtora miesiąca.

Wideo

Diagnoza choroby

Dermatolog i alergolog biorą udział w diagnozowaniu i leczeniu tej choroby, ponieważ reakcja alergiczna organizmu ma ogromne znaczenie w występowaniu rumienia polimorficznego.

Badaniu przez alergologa towarzyszy historia medyczna, która wskazuje takie leki, jakie stosuje pacjent, jakie są alergie, podejrzane alergeny, nietypowe elementy lub środowiska, z którymi pacjent miał bezpośredni kontakt.

Następnie lekarz powinien zdiagnozować rumień wielopostaciowy i zidentyfikować alergen, który wywołuje podobną reakcję..

Po zbadaniu przez dermatologa specjalista dokładnie bada obszary wysypki, wykonuje się dermatoskopię. Aby potwierdzić diagnozę i wykluczyć inne choroby, konieczne jest pobranie wymazu z podatnych obszarów skóry i błon śluzowych.

W celu ustalenia czynnika sprawczego choroby bada się krew, mocz chorego pacjenta. Główną trudnością w badaniu rumienia polimorficznego jest jego podobieństwo do niektórych innych chorób, na przykład tocznia, rumienia guzowatego.

Podczas badania wysypki skórnej można odróżnić rumień wielopostaciowy od innych chorób, każda choroba charakteryzuje się specyficzną formą i strukturą elementów wysypki.

Rumień złośliwy

Rumień złośliwy lub zespół Stevensa-Johnsona jest najcięższym przebiegiem polimorficznego rumienia.

Dzięki niemu wpływa jednocześnie na skórę i błony śluzowe oczu, jamy ustnej i narządów płciowych..

Pacjent jest w poważnym stanie. Prezentowany zespół należy do pęcherzowego zapalenia skóry i charakteryzuje się tworzeniem się pęcherzyków na błonach śluzowych i naskórku.

Zidentyfikowano 3 aspekty, dzięki którym może wystąpić złośliwy rumień wysiękowy:

1. Infekcja.
2. Leki.
3. Złośliwy przebieg choroby.

Choroba może wystąpić w wyniku 3 zidentyfikowanych czynników, istnieją powody, których charakter nie został jeszcze ustalony.

Ludzie w każdym wieku są podatni na tę chorobę. Że w dzieciństwie zespół Stevensa-Johnsona powstaje w wyniku chorób wirusowych, takich jak opryszczka, odra, grypa, ospa wietrzna.

U dorosłych podobną chorobę obserwuje się w wyniku przyjmowania leków lub choroby złośliwej.

Charakterystycznymi objawami tej choroby są gwałtowny wzrost temperatury do około czterdziestu stopni, ciężkie złe samopoczucie, ból mięśni i stawów, nudności, biegunka, zawroty głowy.

Po kilku godzinach obserwuje się pojawienie się bąbelków na błonie śluzowej jamy ustnej. Skórę posypuje się elementami o strukturze podobnej do pęcherzy. Charakterystyczną cechą wysypki jest tworzenie się w środkowej części elementu pęcherzyka krwią lub surowiczym wysiękiem.

Leczenie rumienia wielopostaciowego

Aby przeprowadzić wysokiej jakości leczenie wielopostaciowego rumienia wysiękowego, konieczne jest określenie etiologii alergenu w celu zminimalizowania ryzyka nawrotu. Jeśli nawroty odczują się wiele razy, a każdemu z nich towarzyszy wiele wysypek, konieczne będzie zastosowanie diprospanu.

Kiedy obszary martwicy powstają w środkowej części elementów wysypki, betametazon należy użyć raz. W leczeniu rumienia typu toksyczno-alergicznego niezwykle ważne jest znalezienie i wyeliminowanie składnika, który stał się prowokatorem powstania choroby..

W tym celu chory powinien spożywać znaczną ilość wody, leki moczopędne, enterosorbenty.

Jako leczenie miejscowe stosuje się antyseptyki, maści kortykosteroidowe i aplikacje z antybiotykami stosowanymi na dotknięte obszary. W przypadku dotkniętych błon śluzowych jamy ustnej, płukania wywaru z rumianku, zaleca się stosowanie oleju z rokitnika na dotknięte obszary.

Funkcje leczenia w jamie ustnej

Leczenie odbywa się za pomocą takich leków, jak difenhydramina, suprastyna, klarytyna, tavegil, mają one działanie odczulające. Aby wyeliminować proces zapalny, stosuje się kwas acetylosalicylowy, salicylan sodu, glukonian wapnia, glicerofosforan wapnia..

Zalecana jest terapia witaminowa, która obejmuje witaminy B i askorutynę. Konieczne jest miejscowe leczenie w celu wyeliminowania stanu zapalnego, obrzęku jamy ustnej, zwiększenia regeneracji.

Przed bezpośrednim użyciem leków konieczne jest znieczulenie błony śluzowej, w tym celu stosuje się jeden lub 2 procent roztworu piromekainy lub lidokainy.

Środki znieczulające w aerozolu są odpowiednie do łagodzenia bólu przy zastosowaniu. Przed jedzeniem możesz użyć płynu do płukania jamy ustnej z jednym lub 2 procentami roztworu trimekainy.

Jeśli powstaje erozja, dobrze pomagają zastosowania enzymów, takich jak trypsyna, lizoamidaza i chymotrypsyna. Aby przyspieszyć proces gojenia, spłucz i nasmaruj jamę ustną olejem z rokitnika, olejem z dzikiej róży, witaminami A i E w postaci oleju.

Lista komplikacji i konsekwencji

Rumień polimorficzny prowadzi do listy powikłań, które obejmują:

• Powstawanie blizn i blizn na ciele;
• Obrzęk Quinckego;
• Zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie ucha środkowego;
• Zapalenie wielostawowe;
• Choroby układu oka.

Zakaźna postać tej choroby jest zwykle wyleczona i nie towarzyszą jej powikłania, ale inne rodzaje rumienia polimorficznego w wielu przypadkach są śmiertelne.

Rumień wysiękowy wielopostaciowy

Rodzaje rumienia wielopostaciowego wysiękowego

W zależności od rodzaju alergenu wysięk rumieniowy wielopostaciowy jest podzielony:

Etiologia

Czynniki etiologiczne: z zakaźną alergiczną postacią rumienia wielopostaciowego wysiękową u pacjentów wykrywa się uczulenie na alergeny bakteryjne i wirusowe. Źródłem uczulenia są ogniska przewlekłego zakażenia (zapalenie migdałków, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie pęcherzyka żółciowego). Czynnikami wywołującymi początek choroby i jej nawrotami są hipotermia, przepracowanie, zaostrzenie przewlekłych chorób somatycznych (zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha środkowego itp.).

Przyczyną toksycznej postaci alergicznej są częściej leki (antybiotyki, NLPZ, syntetyczne witaminy itp.), A także alergeny pokarmowe i domowe..

Patogeneza

Podstawą MEE jest reakcja immunokompleksowa (typ III), która objawia się polimorficznymi wysypkami na błonie śluzowej jamy ustnej (MOP) i skórze. W tym samym czasie 32% pacjentów ma izolowane uszkodzenie SOPR i czerwoną obwódkę warg, a 68% ma połączone uszkodzenie skóry i błon śluzowych.

Objawy kliniczne

Charakterystyczny jest ostry początek, jak w przypadku choroby zakaźnej: temperatura ciała wzrasta do 39-40ºС, rozwijają się objawy zatrucia.

Typowe dolegliwości: ból, pieczenie, ból w jamie ustnej, niemożność jedzenia, pogorszenie ogólnego stanu, obecność wysypki w jamie ustnej i na skórze itp..

Podczas oglądania na SOP określa się rozległe powierzchnie erozyjne pokryte włóknistą białawą lub szarawo-żółtą płytką. Skrawki pęcherzy są obserwowane wzdłuż krawędzi erozji, a sącząc, przy czym nie następuje oderwanie zdrowego nabłonka (objaw negatywny Nikolsky'ego). Istnieje pierwotny polimorfizm wysypki: grudki, rumień, pęcherze i pęcherzyki, po otwarciu których powstają erozja i afty).

W jamie ustnej wysypki mogą się różnić: objawy krwotoczne (pęcherze z wysiękiem krwotocznym, krwotoki, wybroczyny i krwawienie BLE); wrzodziejąco-martwicze (zmiany te są spowodowane alergiczną zmianą OCR, przywiązaniem wtórnej infekcji, zaostrzonej przez pogorszenie higieny i samooczyszczanie jamy ustnej z powodu bólu, co prowadzi do znacznego zatrucia i pojawienia się gnijącego zapachu); katar (rumień i obrzęk SOP).

Wysypka grudkowo-plamista jest charakterystyczna dla skóry, która nieznacznie unosi się ponad otaczającą powierzchnię. Po otwarciu grudki środkowa część elementu znika nieco i nabiera niebieskawego odcienia, podczas gdy część obwodowa zachowuje różowo-czerwony kolor, tworząc „kokardę”.

Ulubione miejsca lokalizacji wysypki z wielopostaciowym rumieniem wysiękowym: tylne powierzchnie dłoni, stóp, prostowniki przedramion, podudzi, stawów łokciowych i kolanowych, dłoni i podeszew. Charakterystyczną cechą toksyczno-alergicznej postaci wielopostaciowego rumienia wysiękowego jest brak sezonowych nawrotów, historia związku ze stosowaniem leków, po którym następuje nawrót.

Zespół Stevensa-Johnsona jest ciężką postacią MEE. W tym samym czasie natychmiast wpływa na CO jamy ustnej, nosa, oczu, narządów moczowo-płciowych i kobiet. i skóra.

Zespół Lyella lub toksyczna nekroliza naskórka jest najcięższą postacią MEE. W tym przypadku w proces biorą udział prawie wszystkie CO, w tym narządy wewnętrzne, rozległa powierzchnia skóry jest uszkodzona złuszczaniem naskórka, tworzeniem się krwotocznych pęcherzy i późniejszą erozją.

Objaw Nikolsky'ego jest pozytywny tylko w przypadku pęcherzy. Przebieg choroby jest ciągły, nawracający, któremu towarzyszy odwodnienie, wstrząs, wtórne zakażenie i posocznica.

Leczenie wysiękowego rumienia wielopostaciowego

Zintegrowany: ogólny i lokalny. W ciężkich przypadkach wymagana jest hospitalizacja.

Ogólne leczenie:

1. Eliminacja ewentualnych alergenów (leczniczych, mikrobiologicznych, żywności itp.), W tym konsultacja z alergologiem, pediatrą, gastroenterologiem i rehabilitacja przewlekłych ognisk infekcji ogniskowej);

2. Leki przeciwhistaminowe I, II, III, IV generacji w obrębie (łagodne) lub pozajelitowo (umiarkowane lub ciężkie);

3. Hormony steroidowe są wskazane w postaciach umiarkowanych do ciężkich;

4. Niesteroidowe leki przeciwzapalne są wskazane w reakcjach hiperegergicznych (temperatura ciała powyżej 38,5–39 ° C);

5. Terapia detoksykacyjna: obfity napój wzbogacony, enterosorbenty dla postaci łagodnych do umiarkowanych. W ciężkich przypadkach pozajelitowe podawanie roztworów fizjologicznych lub zastępujących osocze w celu przywrócenia równowagi elektrolitowej;

6. Terapia antybiotykowa jest przepisywana ściśle według wskazań w przypadku postaci zakaźno-alergicznej i gdy dołączona jest wtórna infekcja.

Podczas MEE leki powinny być starannie, racjonalnie przepisywane, kierowane wskazaniami i dynamiką procesu, aby uniknąć polifarmacji i pogorszyć ciężkość stanu dziecka.

Leczenie miejscowe:

• złagodzenie bólu podczas aplikacji (żel Kamistad, 3% zawiesina anesteziny w brzoskwini lub innym obojętnym oleju);

• leczenie antyseptyczne (roztwory furatsiliny, furaginy, nadtlenku wodoru, givaleks, stomatidyna itp.);

• preparaty enzymów proteolitycznych w celu wyeliminowania martwiczych tkanek (trypsyna, chymotrypsyna, maść „Iruksol”);

• preparaty zawierające rutynę do zmiękczania i eliminowania skorup krwotocznych (żele wenorutonu, trokserutyna, trokwasyna);

• przeciwzapalne ziołowe leki (nagietek, rumianek, krwawnik pospolity, Romazulan, Rotokan) lub maści kortykosteroidowe (Flucinar, Aurobin);

• leki przeciwhistaminowe o działaniu lokalnym (żel fenistilowy, psilobalm, wywar, napar lub olej z serii);

• środki keratoplastyczne (roztwory olejowe witamin A, E, karotolina, olej z dzikiej róży, rokitnik zwyczajny, galaretka i maść solcoseryl).

Naprawiono rumień sulfanilamid

Wysiękowy rumień w jamie ustnej

Na błonę śluzową jamy ustnej lub skóry można wpływać w izolacji, ale często występuje ich połączone uszkodzenie. Rumień wysiękowy wielopostaciowy charakteryzuje się ostrym początkiem i długim nawracającym przebiegiem.

Zaostrzenia obserwuje się głównie w okresie jesienno-wiosennym. Chorzy są głównie młodzi ludzie (20-40 lat), najczęściej mężczyźni. Etiologia i patogeneza nie są w pełni poznane. Zgodnie z zasadą etiologiczną wyróżnia się 2 odmiany wielopostaciowego rumienia wysiękowego.

Prawdziwą lub idiopatyczną postać o charakterze zakaźno-alergicznym rozpoznaje się u większości pacjentów (do 93%). Za pomocą testów skórnych z tą postacią choroby wykrywane jest uczulenie na alergeny bakteryjne..

Toksyczno-alergiczna lub objawowa postać wysiękowego rumienia wielopostaciowego - zespół Stevensa-Johnsona, zdiagnozowany rzadziej, ma podobny obraz kliniczny z prawdziwym zakaźnym rumieniem wielopostaciowym wysiękowym, ale jest zasadniczo hipergleryczną reakcją organizmu na leki (antybiotyki, salicylany, inne amidopyryny i inne). „ alt = ">

Po 1-2 dniach na rękach, przedramionach, nogach, czasem na twarzy i szyi pojawiają się niebieskawo-czerwone plamki, lekko unoszące się nad otaczającą skórę. Ich środkowa część lekko tonie i przybiera niebieskawe zabarwienie, podczas gdy część obwodowa zachowuje różowoczerwony kolor (kokardy).

Następnie w części środkowej może pojawić się podskórny pęcherz wypełniony surowicą lub krwotoczną zawartością. Wysypki elementów skóry czasami towarzyszą swędzenie i pieczenie, a nawet ustępują bez bólu.

Przyczyny

Najczęściej dotyczy to błon śluzowych warg, policzków, dna ust, języka, miękkiego podniebienia. Pierwszymi objawami wielopostaciowego wysiękowego rumienia w jamie ustnej są rozlany lub ograniczony rumień i obrzęk błony śluzowej, przeciwko którym powstają pęcherzyki podnabłonkowe różnej wielkości.

Pęcherzyki otwierają się dość szybko, tworząc bolesne erozje na błonie śluzowej jamy ustnej, pokryte złogami włóknistymi. Na czerwonej granicy warg erozja pokryta jest krwawymi skórkami, które utrudniają jedzenie i otwieranie ust.

W pierwszych dniach po otwarciu pęcherzyków wzdłuż krawędzi erozji widać szaro-białe resztki pęcherza pęcherza, podczas popijania nie można oddzielić nabłonka (negatywny objaw Nikolsky'ego).

Zła higiena jamy ustnej, obecność próchnicy zębów pogarsza przebieg wielokształtnego rumienia wysiękowego. Następuje infekcja mikroflory jamy ustnej powierzchni erozyjnych. Czasami przebieg wielopostaciowego rumienia wysiękowego jest komplikowany przez dodanie fusospirochetosis.

Erozje na błonie śluzowej jamy ustnej pokryte są grubą warstwą żółtawo-szarej powłoki, na zębach i języku pojawia się płytka nazębna, nieświeży oddech. Zwiększone wydzielanie śliny. Regionalne węzły chłonne są powiększone, bolesne.

Okres zaostrzenia wynosi 2-4 tygodnie. Erozje nabłonkowe po 7-12 dniach, po ich zagojeniu nie pozostała blizna. Obraz krwi obwodowej podczas zaostrzenia wielopostaciowego wysiękowego rumienia odpowiada ostremu procesowi zapalnemu.

Nasilenie wielopostaciowego rumienia wysiękowego wynika głównie z charakteru zmiany błony śluzowej jamy ustnej. Ciężka postać charakteryzuje się wyraźną reakcją hiperergiczną ciała, a także uogólnioną zmianą błon śluzowych jamy ustnej, oczu, narządów płciowych i skóry.

Objawy

W przypadku wysiękowego łagodnego rumienia wielopostaciowego ogólny stan pacjentów nie zmienia się znacząco, pojedyncze elementy zmiany ujawniają się na błonie śluzowej jamy ustnej. Jednak wraz ze wzrostem czasu trwania choroby nasilenie jej nasilenia..

Czasami nawroty mogą być wywołane hipotermią, infekcjami i innymi czynnikami osłabiającymi odporność organizmu. Rumień wysiękowy wielopostaciowy trwa przez lata. W okresach między zaostrzeniami nie ma zmian w błonie śluzowej jamy ustnej i skóry.

Objawowy (toksyczno-alergiczny) rumień wielopostaciowy wysięk pojawia się tylko wtedy, gdy pacjent wejdzie w kontakt z czynnikiem etiologicznym (alergenem na lek). Badanie cytologiczne skrobania erozyjnego ujawnia obraz ostrego niespecyficznego zapalenia.

Histologicznie określona podnabłonkowa lokalizacja pęcherzy w wielopostaciowym rumieniu wysiękowym. Nie ma zjawisk akantholizy. Odrzucony nabłonek ulega martwicy, obrzękowi w tkance łącznej, naciekowi zapalnemu.

Objawy rumienia wielopostaciowego

Łagodna patogeneza rozwija się lokalnie na skórze, prawie bez dotykania błon śluzowych. Ogólny stan pacjenta jest normalny.

Ciężki przebieg jest skomplikowany z powodu rozsianych wysypek skórnych rozrzuconych na znacznym obszarze ciała i błon śluzowych. Dopuszczalne złe samopoczucie może przerodzić się w poważny stan, a następnie zagrażać życiu.

Objawy odnotowuje kilka rodzajów wysypek:

• łaciaty;
• grudkowe z zaokrąglonymi przekrwionymi (zaczerwienionymi) pieczęciami, takimi jak guzki bez wnęki o średnicy 1-20 mm;
• grudkowo-grudkowy;
• pęcherzykowy - drobno bąbelkowy do 5 mm, wypełniony surowiczą (przezroczystą na białko) lub surowiczo-krwotoczną (zmieszaną z krwią) cieczą;
• pęcherzowa - gruba bańka do 10 i więcej mm, wybrzuszenia mogą mieć kilka wnęk z przezroczystą lub krwawą substancją;
• pęcherzowo-pęcherzowy, w którym przeplatają się różne rozmiary i kształty.

Objawy kliniczne rumienia zakaźno-alergicznego na skórze

Choroba zaczyna się od objawów podobnych do przeziębienia:

• gwałtowna utrata energii;
• zawroty głowy;
• ból głowy, stawów, mięśni;
• spontaniczny skok temperatury do około 38–39 stopni;
• dreszcze;
• możliwy ból krtani;
• obojętność pokarmowa, zaburzenia snu.

W rzeczywistości są to oznaki zatrucia organizmu odpadami z patogenów.

Zanim wysypka zacznie się 2-6 dni po pierwszych objawach. Na skórze pojawiają się jasnoróżowe plamki z obrzękiem, szybko nabierające rozmiaru do 20 cm, a także plamki, pęcherzyki i pęcherze. Wszystkie elementy pozostają autonomiczne. Pacjent ma pieczenie, swędzenie. W dniach 2-3 środek każdego ogniska zapalnego spada, zmienia kolor na brązowawy, niebieskawy. Otacza go lżejszy wytłoczony pierścień (kokarda), za którym zachował się wałek malinowy.

Czasami w środkowej części powstaje nowa wysypka. W wyniku powtórzenia opisanej transformacji powstaje podobieństwo celu do koncentrycznych okręgów.

Pęcherzyki i pęcherzyki pękają, gdy dojrzewają, ich rany wysychają, skorupy same spadają. W niebieskawych plamach ustępują stany zapalne i obrzęki. Odrywają się, tracą kolor, aż do całkowitego rozwiązania. Ślady pigmentacji pozostają na uspokojonej skórze.

Objawy rumienia błony śluzowej wielopostaciowej

Polimorficzne zraszanie błon śluzowych powoduje znacznie więcej cierpienia. Jama ustna, usta są usiane bąbelkami. Zamiast pękających pęcherzyków pozostają bolesne rany, które mogą się łączyć w erozję. Na wrzodziejące ogniska wpływa płytka nazębna, po jej usunięciu krwawią, pokrywają się krwotoczną skórką z zakrzepłej krwi. Ropna infekcja dostaje się do pękających peelingów. Pacjent nie może jeść, grozi mu odwodnienie, wyczerpanie. Ten stan trwa 1,5-2 miesiące, dlatego wymaga natychmiastowego leczenia od pierwszych objawów.

Nawroty związane z zimnymi porami roku, przeziębieniami, przeciążeniem nerwowym.

Oznaki toksycznego rumienia alergicznego

Objawy pod wieloma względami są podobne do postaci zakaźnej. Różnica polega na kilku punktach:

• wysypka jest jaśniejsza, łączy się w duże ogniska;
• wysypki są uogólnione (rozmieszczone w ciele, błonach śluzowych);
• pęcherzyki (do 30 mm) trwają dłużej;
• nawrót prowokuje stosowanie niektórych leków.

Lokalizacje wysypek

Ogniska zakaźnej wysypki znajdują się symetrycznie, częściej w okolicy przedramion, nóg, łokci, kolan, na górze stóp, dłoni.

Rzadziej wysypki są narażone na usta, szyję, ramiona, mostek, dolne powierzchnie stóp, dłoni, krocza i narządów płciowych, jeszcze rzadziej - strefa wzrostu włosów.

Toksyczny rumień wielopostaciowy uogólniony. Występują obfite wysypki skórne z jednoczesnym uszkodzeniem błon śluzowych jamy ustnej, nosa i narządów płciowych. W trudnych sytuacjach zaangażowane są oczy i drogi moczowe.

Objawy kliniczne wielopostaciowego wysiękowego rumienia u osoby dorosłej i dziecka są podobne.

Objawy wysiękowego rumienia

Zakaźna alergiczna postać wysiękowego rumienia z reguły zaczyna się ostro. Najpierw pojawiają się: złe samopoczucie, ból głowy, ból stawów, mięśni, gardła. Po 1-2 dniach wysypki zaczynają pojawiać się na błonie śluzowej jamy ustnej, skórze, czerwonej granicy warg, narządów płciowych (czasami). Błona śluzowa jamy ustnej dotyczy 30% pacjentów. 2-5 dni po wystąpieniu wysypki objawy ogólne znikają.

Na powierzchni skóry pojawiają się ostro ograniczone obrzękowe plamki lub płaskie różowo-czerwone grudki, które gwałtownie powiększają się (do 2-3 cm). Środek wysypki nieco opada, nabierając niebieskawego odcienia, pojawiają się bąbelki wypełnione surowicą. Pęcherzyki mogą również występować na niezmienionej skórze. Może wystąpić swędzenie i pieczenie..

Zwykle wysypki są zlokalizowane z tyłu stóp i dłoni, skóry podeszew, dłoni, powierzchni prostownika podudzi, przedramion, stawów kolanowych i łokciowych, błony śluzowej narządów płciowych.

Manifestacje wysiękowego rumienia w błonie śluzowej jamy ustnej są bardziej monotonne, ale cięższe z biegiem. Miejsca lokalizacji wysypki - wargi, przedsionek jamy ustnej, podniebienie, policzki. W takim przypadku nagle pojawia się ograniczony lub rozproszony obrzęk rumienia. Po 1-2 dniach tworzą się bąbelki, które otwierają się po 2-3 dniach z powstawaniem bolesnych nadżerek w ich miejscu, łącząc się w ciągłe sekcje. Żółtawo-szara powłoka może zakrywać erozję. Na powierzchni erozji na ustach tworzą się krwawe skorupy o różnych grubościach, co utrudnia otwarcie ust. Jeśli uszkodzenie jamy ustnej jest powszechne, to z powodu silnego bólu, niemożności otwarcia jamy ustnej, z powodu obfitego wydzielania śliny, które jest oddzielone od miejsc erozji, mowa pacjenta jest trudna, czasami nawet niemożliwe jest jedzenie.

Po 10-15 dniach wysypki skórne zaczynają ustępować. Znikają, zwykle o 15-25 dni. Wysypki na błonie śluzowej jamy ustnej są dozwolone po 4-6 tygodniach.

Rumień wysiękowy charakteryzuje się nawrotem (zaostrzenia zwykle występują jesienią i wiosną).

Toksyczno-alergiczna postać wysiękowego rumienia z wyglądu przypomina postać zakaźną-alergiczną. Wysypki można naprawić lub często. W przypadku stałych wysypek z nawrotami choroby dotyczy to tych samych miejsc, co w poprzednim ataku; wysypki w innych miejscach również mogą do nich dołączyć. Najczęstszą lokalizacją stałych wysypek jest błona śluzowa jamy ustnej. Klęska jamy ustnej łączy się z wysypkami wokół odbytu i narządów płciowych. Częste wysypki wpływają również na błonę śluzową jamy ustnej.

Objawowa postać choroby nie jest związana z sezonowością nawrotów; nie łączy się to również z manifestacją ogólnych objawów. Rozwój objawowej postaci choroby i obecność nawrotu zależą od obecności czynnika etiologicznego.

Klasyfikacja patologii

W zależności od przyczyny rumienia ma specyficzny charakter:

• zakaźny (patologiczny) - wywołany przez niespecyficzne patogeny, które spadły na powierzchnię naskórka, błon śluzowych, do krążenia ogólnoustrojowego;
• niezakaźny - spowodowany reakcjami fizjologicznymi organizmu w odpowiedzi na bodźce wewnętrzne lub zewnętrzne.

Zakaźna reakcja przebiega w ostrej i przewlekłej postaci. Zwykle proces zapalny rozpoczyna się od wyraźnego obrazu klinicznego. Nieleczona symptomatologia znika, a patologia podlega przewlekłości z okresowymi zaostrzeniami..

W zależności od tego, który rumień ma objawy i wybiera się odpowiednie leczenie. Obraz kliniczny reakcji zależy od jej patogenu. Z wysypką skórną pacjent odczuwa swędzenie, dyskomfort, ból. Niektóre formy procesu zapalnego występują wraz ze wzrostem temperatury ciała do poziomów krytycznych, zaburzeniami dyspeptycznymi, osłabieniem i ogólnym pogorszeniem samopoczucia. Inkluzje mogą mieć gładką powierzchnię, grudki i plamki, wodnisty trądzik.

Niezakaźny

Ciało ludzkie ma reakcje ochronne. W odpowiedzi na bodziec układ odpornościowy działa z charakterystycznymi objawami. Niezakaźne formy reakcji skórnych są klasyfikowane według przyczyn..

• Podczerwień - rozwija się w wyniku przedłużonego kontaktu z promieniami podczerwonymi, których siła nie pozwala na pełne oparzenie naskórka. Charakteryzuje się pojawieniem się na powierzchni naskórka czerwonawych plam w postaci siatki.
• Promieniowanie rentgenowskie - powstaje pod wpływem promieniowania rentgenowskiego lub fal elektromagnetycznych. Towarzyszy temu tworzenie inkluzji z wyraźnymi granicami.
• Objawowe (utrwalające) - występuje w kontakcie z alergenem, często po zjedzeniu niektórych pokarmów i leków. Charakterystycznym objawem stałego rumienia jest przekrwienie skóry w postaci plamki o nierównych krawędziach i wybrzuszeniach.
• Idiopatyczny (dziedziczny) - powstaje ze wzrostem światła naczyń włosowatych w miejscach sąsiadujących ze wspólną siecią naczyniową. Towarzyszy mu zaczerwienienie powierzchni dłoni, aw niektórych przypadkach rozciąga się na stopy.
• Zimno - występuje przy przedłużonym kontakcie skóry z niskimi temperaturami. Czerwonawo-sinicowej wysypce na skórze towarzyszy miejscowy obrzęk i swędzenie.
• Promieniowanie ultrafioletowe - wywoływane reakcją skóry na ekspozycję na promienie ultrafioletowe. Ma kompleks objawów o różnej intensywności - od miejscowego przekrwienia po tworzenie się pęcherzy ze zmianami głębokich warstw.

Fizjologiczne reakcje skórne mają wyraźne, szybko nasilające się objawy, a leczenie należy natychmiast rozpocząć. Głównym punktem w leczeniu procesu zapalnego jest ograniczenie kontaktu z bodźcem. Wysypka fizjologiczna może wystąpić w wyniku przedłużonego tarcia naskórka (na przykład podczas masażu) lub w wyniku podniecenia psycho-emocjonalnego. Zdarzają się przypadki przekrwienia skóry z orgazmem, hipnozą.

Leczenie niezakaźnej wysypki wymaga złagodzenia objawów. Pacjentowi przepisano przeciwświądowe leki przeciwhistaminowe, przeciwskurczowe, przeciwbólowe i leki przyspieszające regenerację tkanek.

Istnieje hipoteza, że ​​rumień fizjologiczny ma przyczyny psychosomatyczne.

Zakaźny (patologiczny)

Rumień ma charakter patologiczny, gdy jest wywoływany przez czynniki zakaźne: wirusy, grzyby, bakterie, pasożyty. Ta postać jest ostra, ale może przejść do stadium przewlekłego. Trudniej jest wyleczyć to drugie, dlatego ze względu na patologiczny charakter choroby osoba potrzebuje natychmiastowej pomocy medycznej.

Rumień zakaźny klasyfikuje się według przyczyn i objawów choroby. Każda forma ma indywidualne leczenie..

Funkcje wycieków

Wysypki mogą pojawić się tylko na skórze lub tylko w jamie ustnej. Błona śluzowa jamy ustnej jest dotknięta u około jednej trzeciej pacjentów; izolowane uszkodzenie jamy ustnej obserwuje się u około 5% pacjentów. 2-5 dni po pojawieniu się wysypki, przemijają ogólne zjawiska, reakcja temperaturowa i złe samopoczucie trwają czasami 2-3 tygodnie.

Na skórze pojawiają się obrzękłe, mocno ograniczone plamki lub płaskie różowo-czerwone grudki. Szybko zwiększają się do rozmiarów 2-3 cm. Środkowa część wysypki lekko tonie i przybiera niebieskawe zabarwienie, a część obwodowa zachowuje różowo-czerwony kolor.

W środkowej części pierwiastków mogą pojawić się pęcherzyki wypełnione surowicą, rzadziej krwotoczną zawartością. Na niezmienionej skórze mogą pojawić się bąbelki. Subiektywnie obserwuje się pieczenie, rzadko swędzenie. Ulubioną lokalizacją wysypek jest tylna skóra dłoni i stóp, powierzchnia prostowników przedramion, dolnych nóg, stawów łokciowych i kolanowych, skóra dłoni i podeszew, genitaliów.

Pojawia się nagle rozlany lub ograniczony obrzęk rumienia. Po 1-2 dniach na tym tle tworzą się bąbelki, które istnieją przez 2-3 dni, a następnie w ich miejscu tworzą się bardzo bolesne erozje, które mogą łączyć się w ciągłe obszary erozyjne, czasami chwytając całą błonę śluzową jamy ustnej i warg.

Erozję można pokryć żółtawo-szarą powłoką, po której łatwo następuje krwawienie miąższowe. Objaw Nikolsky'ego jest negatywny. Niektórzy pacjenci mają rozległe zmiany błony śluzowej jamy ustnej.

W innych atakowi wysiękowego rumienia towarzyszą tylko pojedyncze, ograniczone, lekko bolesne rumieniowe lub rumieniowo-pęcherzowe wysypki. Skorupy krwi o różnych grubościach tworzą się na wargach na powierzchni erozji, co znacznie komplikuje otwieranie ust.

funkcje

1. Jeśli dołączone jest wtórne zakażenie, skorupy stają się brudno-szare.
2. Przy powszechnym uszkodzeniu jamy ustnej z powodu silnej bolesności, obfitej erozji, ślinienia, niemożności otwarcia ust, mowa jest trudna, niemożliwe staje się przyjmowanie nawet płynnego jedzenia, które drastycznie wyczerpuje i osłabia pacjenta.
3. Zła higiena jamy ustnej, obecność próchnicy, zapalenie przyzębia obciążają proces.
4. Po 10-15 dniach wysypki skórne zaczynają ustępować i znikają w 15-25 dniu. Na błonie śluzowej jamy ustnej ustąpienie wysypki następuje w ciągu 4-6 tygodni.

Rumień wysiękowy charakteryzuje się nawrotem. Nawroty zwykle występują wiosną i jesienią. W rzadkich przypadkach wysypki powtarzają się prawie nieprzerwanie przez kilka miesięcy, a nawet lat.

Toksyczno-alergiczny wysiękowy rumień z natury wysypki, tj. Wyglądu, jest prawie podobny do postaci zakaźnej-alergicznej. Wysypki mogą być powszechne lub naprawione. Przy powszechnych wysypkach skórnych u prawie wszystkich pacjentów wpływa to na błonę śluzową jamy ustnej.

Jeśli proces jest ustalony, to przy nawrotach choroby wysypki koniecznie pojawiają się w miejscach, w których już się pojawiły podczas poprzedniego ataku choroby; jednocześnie wysypki mogą pojawić się w innych obszarach.

Błona śluzowa jamy ustnej jest najczęstszą lokalizacją ustalonej odmiany toksyczno-alergicznej postaci wysiękowego rumienia, która jest zwykle spowodowana nadwrażliwością na leki.

Często bąbelki pojawiają się na pozornie niezmienionym tle, erozja w ich miejscu leczy się powoli. Czasami zapalenie dołącza dopiero po otwarciu pęcherzy. Uszkodzenie jamy ustnej w ustalonej formie najczęściej łączy się z wysypką na narządach płciowych i wokół odbytu.

Występowanie toksycznej alergicznej postaci wysiękowego rumienia, częstotliwość jego nawrotu zależy od kontaktu pacjenta z czynnikiem etiologicznym. Charakter tego ostatniego, stan układu odpornościowego organizmu, determinuje czas trwania nawrotów i nasilenie zmiany przy każdym z nich.

Jak pozbyć się rumienia

Leczenie stanów zapalnych skóry z miejscowym zaczerwienieniem tkanek jest zawsze przepisywane indywidualnie i kieruje się przyczynami powstawania patologii. W łagodnych postaciach zaleca się leczenie objawowe, w tym:

• przyjmowanie leków przeciwhistaminowych pierwszej generacji (Suprastin, difenhydramina, Tavegil) z późniejszym możliwym przejściem na leki drugiej i trzeciej generacji (Loratadin, Zirtek, Suprastinex);
• miejscowe stosowanie maści przeciwalergicznych (Fenistil, Gistan, Skin-cap) lub kortykosteroidów (Hydrokortyzon, Fluorocort, Elokom);
• przebieg enterosorbentów, które zapewniają usuwanie toksycznych substancji z organizmu (Polysorb, Enterosgel, Filtrum);
• korekta żywieniowa, która polega na odrzuceniu produktów alergizujących;
• eliminacja substancji drażniących w miarę możliwości.

Zgodnie ze standardowym schematem lekarz ma prawo zmienić nazwę leku i dostosować dawkę. Leczenie wysypki pochodzenia fizjologicznego ma korzystne prognozy. Często proces zapalny znika sam z eliminacją czynnika prowokującego. Należy pamiętać, że przy wielokrotnym kontakcie z prowokatorem może ponownie pojawić się miejscowe zaczerwienienie skóry.

Zakaźne pochodzenie wymaga poważniejszej korekty. Początkowo należy ustalić, co powoduje przekrwienie naskórka:

• bakteryjne pochodzenie wysypki wymaga zastosowania środków przeciwdrobnoustrojowych o działaniu ogólnoustrojowym i lokalnym;
• patologie wirusowe sugerują wyznaczenie leków przeciwwirusowych o działaniu immunomodulującym;
• adaptogeny, leki angioprotekcyjne, leki przeciwpłytkowe, kompleksy witaminowe są przepisywane pacjentowi.

Leczenie fizjoterapeutyczne jest zapewniane dopiero po zatrzymaniu ostrego etapu reakcji skórnych. Do korekcji zalecany jest przebieg elektroforezy z płynnymi kortykosteroidami, fonoforeza. Przy wyraźnym obrazie klinicznym leczenie laserowe jest dopuszczalne.

W domu, z początkowymi objawami rumienia, konieczne jest udzielenie pierwszej pomocy pacjentowi. Zalecana:

• weź lek przeciwhistaminowy;
• aby wykluczyć kontakt zapalnego naskórka z dowolnymi substancjami drażniącymi, w tym roztworami mydła i tkanek syntetycznych;
• przestań pić alkohol;
• wykluczyć z diety tłuste, smażone potrawy, przyprawy, kawę, czekoladę, owoce cytrusowe;
• skonsultuj się z dermatologiem, aby wyjaśnić diagnozę.

Leczenie homeopatią i suplementami diety nie ma podstaw dowodowych dotyczących jej skuteczności. Niezależne stosowanie alternatywnych metod kontroli podrażnień nie jest zalecane. Ziołolecznictwo często powoduje pogorszenie samopoczucia, ponieważ większość ziół to alergeny. Nie można pozbyć się zakaźnej natury procesu patologicznego za pomocą przepisów babci.

Powikłania

W przypadku zespołu Lyella wysypki częściej zaczynają się od twarzy, klatki piersiowej, pleców, stopniowo rozprzestrzeniając się, często przypominają wysypkę odry. Błony śluzowe są dotknięte rzadziej, jednak przy całkowitym uszkodzeniu skóry możliwy jest znaczny wrzodziejący proces nekrotyczny..

Charakterystyczne jest łączenie elementów w duże obszary. Najpierw pojawia się wysypka rumieniowo-grudkowa, a następnie tworzą się duże pęcherze (od orzecha laskowego do dłoni osoby dorosłej) o zwiotczałej pomarszczonej powierzchni i cienkich ścianach. Są łatwe do otwierania, odsłonięte powierzchnie przypominają jednocześnie „parzącą się wrzącą wodę”. Zjawiska Nikolsky'ego i Asbo-Hansena są bardzo pozytywne.

W przypadku zespołu Lyella często obserwuje się wyraźne uczulenie ciała (obrzęk Quinckego, symetryczne uszkodzenie stawów itp.), W historii często chorób alergicznych i zakaźnych alergicznych (reumatyzm, zapalenie nerek, wyprysk, astma oskrzelowa itp.), A także reakcje alergiczne na leki. U dzieci z zespołem Lyella proces septyczny często rozwija się we wczesnych stadiach.

Rumień wielopostaciowy: charakterystyka wysypki, diagnoza, leczenie

Rumień wielopostaciowy

Rumień wielopostaciowy (ME) jest zwykle ostrą, samoograniczającą się, często nawracającą błoną śluzowo-skórną. Jest to reakcja nadwrażliwości związana z niektórymi infekcjami, szczepieniami i rzadziej z lekami. Choroba charakteryzuje się klinicznie obecnością docelowych zmian, które można opisać jako okrągłe pierścienie rumieniowe z zewnętrzną obwódką rumieniową i centralnym pęcherzem, pomiędzy którymi znajduje się strefa normalnego odcienia skóry. Są całkowicie odmienne od zmian podobnych do celu, które można również zaobserwować, ale charakteryzują się niższą częstotliwością i brakiem pęcherzy w środkowej części. Zasadniczo zmiany dotyczą etiologii

ME jest modelem reakcji nadwrażliwości u wrażliwych osób, dla którego wiele przyczyn może powodować stymulację, głównie o charakterze zakaźnym. Najczęstsze powiązane infekcje to wirus opryszczki pospolitej i mykoplazm. Inne powiązane infekcje obejmują wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirus Epsteina-Barra, wirus cytomegalii, histoplazmozę (z towarzyszącym rumieniem guzkowym), zakaźne krostkowe zapalenie skóry (wirus parapoksu, który może być przenoszony z owiec lub kóz na ludzi), kokcydioidomykoza, choroba Kawasaki, półpasiec i półpasiec. ME wywołane przez półpasiec można odróżnić od uogólnionego rozprzestrzeniania się opryszczki podczas szybkiej reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Lekami wywołującymi chorobę są aminopenicyliny, docetaksel, inhibitory TNF-alfa, leki przeciwmalaryczne, doustne środki antykoncepcyjne, leki przeciwdrgawkowe (np. Lenalidomid) i zastrzyki z lidokainy.

W opisanych przypadkach klinicznych odnotowano ME spowodowane przez stosowanie imichimodów. Szczepionki, w tym szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, ospie wietrznej, ospie wietrznej, zakażeniu meningokokowemu, wirusowi brodawczaka ludzkiego, hantawirusa i reakcji alergicznej na alergeny kontaktowe i tatuaże, również stymulują początek choroby. Podaje się, że czynnikiem wyzwalającym jest naproksen. Podczas stosowania statyn odnotowano zmiany wrażliwe na światło. W wielu przypadkach etiologia nie jest ustalona. Konieczne jest jednak dokładne przestudiowanie możliwych przyczyn przed ustaleniem idiopatycznego przypadku pacjenta. W literaturze pojawiły się doniesienia o naturalnych substancjach, które wywołują ME (na przykład goździki) lub nasilają ME związane z opryszczką (na przykład galanga alpinia).

Patofizjologia

Dokładny mechanizm patogenetyczny nie został ustalony. Możliwe wykrycie monocytowego nacieku zapalnego komórek wskazuje, że jest to reakcja cytotoksyczna typu IV spowodowana przez limfocyty T, które oddziałują ze specyficznymi antygenami i wytwarzają cytotoksyczne kompleksy immunologiczne. Kompleksy te powodują obrzęk keratynocytów, martwicę i pęcherze; brak martwicy naskórka, naciek zapalny w skórze właściwej. W przypadku zmian rozmnażających się pod wpływem światła przyczyną nadwrażliwości jest produkt fotograficzny uczestniczącego leku. Zjawisko to znacznie różni się od toksycznej nekrolizy naskórka, w której martwica keratynocytów determinuje histologiczny rodzaj złuszczania skóry. Wyraźne powiązanie genetyczne nie zostało jeszcze ustanowione.

Jednak predyspozycje są związane z wieloma podtypami HLA, w tym HLA-DQw3, DRw53 i Aw33, które różnią się od podtypów obserwowanych w toksycznej martwicy naskórka. W większości badanych próbek zmian skórnych wykrywane jest DNA wirusa opryszczki pospolitej (HSV) (za pomocą PCR) i białka kodowane przez HSV, co potwierdza fakt, że główną przyczyną ME jest nadwrażliwość na HSV. Zakłada się, że stabilność ekspresji HSV DNA może przyczynić się do rekrutacji monocytów i komórek Th1, indukując miejscową produkcję interferonu-gamma i rozwój zmian ME. Uogólnienie HSV DNA może nastąpić w wyniku migracji komórek CD34 + Langerhansa do odległych obszarów skóry.

Klasyfikacja

Małe ME ma tylko objawy skórne, podczas gdy duże ME wpływa na jedną lub więcej części błony śluzowej.

Mały ME:
Typowe obrzękowe grudki górujące nad powierzchnią, z obwodowym rozmieszczeniem, bez udziału błon śluzowych, które wpływają na Big ME:
Typowe lub podwyższone obrzękowe grudki, z obwodowym rozmieszczeniem, obejmujące 1 lub więcej błon śluzowych, które wpływają na diagnozę

Pomimo tego, że ME często charakteryzuje się łagodnym stopniem i jest samoograniczającą się chorobą, w celu ustalenia obecności czynników wyzwalających, których można by uniknąć w przyszłości, ważne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu i badania klinicznego. Konieczne jest również wykluczenie poważniejszych chorób błon śluzowych, takich jak zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka (TEN).

Małe ME ma tylko objawy skórne, podczas gdy duże ME ma objawy skórne i wpływa na jedną lub więcej części błony śluzowej. Zmiany w małych i dużych ME pokrywają wywiad

Pomimo faktu, że przyczyna często nie jest ustalona, ​​konieczne jest dokładne przestudiowanie wywiadu w kierunku infekcji, nawrotów i przyjmowania nowych leków. Konieczne jest dokładne przestudiowanie możliwych przyczyn przed ustaleniem idiopatycznego przypadku pacjenta.

Zakażenia: Najczęstszymi powiązanymi zakażeniami są zakażenia wywołane wirusem opryszczki pospolitej (HSV), a także zakażenia wywołane przez Mycoplasma pneumoniae. Inne powiązane infekcje obejmują wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirus Epsteina-Barra, wirus cytomegalii, histoplazmozę (z towarzyszącym rumieniem guzowatym), kokcydioidomykozę, gardnerella i zakaźne krostkowe zapalenie skóry (wirus Parapox, który może być przenoszony z owiec lub kóz na ludzi). ME wiąże się również z półpaścem. Leki: lekami powiązanymi są aminopenicyliny, docetaksel, inhibitory TNF-alfa, leki przeciwmalaryczne, leki przeciwdrgawkowe, zastrzyki z lidokainy (które mogą powodować zarówno ME, jak i rumień guzowaty), leki na bazie siarki i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Statyny mogą powodować wrażliwe na światło ME. Szczepionki i alergeny: wiadomo również, że szczepionki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i reakcja alergiczna na alergeny kontaktowe, w tym tatuaże, powodują ME.

Zmiany zwykle rozwijają się kilka dni po ekspozycji na czynnik wyzwalający. Niektóre zmiany są początkowo całkowicie podobne do zmian docelowych; inne rozwijają się z małych rumieniowatych płytek. Zmiany rozwijają się szybko i z reguły ich liczba rośnie w ciągu 4-7 dni. Mogą powodować ogólny dyskomfort, ale nie powodują swędzenia przed rozpoczęciem gojenia. Zaangażowanie błony śluzowej jamy ustnej może być szczególnie bolesne dla pacjenta, aw cięższych przypadkach ogranicza zdolność do jedzenia i picia.

Badania kliniczne

ME objawia się charakterystycznymi wysypkami typu „docelowego” (okrągłe rumieniowe pierścienie z zewnętrzną strefą rumieniową i centralnym pęcherzem, między którymi skóra ma normalny kolor) i nietypowymi grudkami podobnymi do celu (bez centralnego pęcherza). Kliniczne cechy zmian są ważnym narzędziem diagnostycznym, podczas gdy charakterystyczne wysypki „celu” często charakteryzują się symetrycznym rozmieszczeniem na kończynach. Zmiany docelowe jednoczą się częściej. Błony śluzowe jamy ustnej, oczu, nosa i narządów płciowych należy również zbadać pod kątem erozji, co obserwuje się przy dużym ME. Niektóre charakterystyczne docelowe zmiany i minimalne uszkodzenia błony śluzowej wskazują na ME, szczególnie w obecności infekcji HSV lub Mycoplasma pneumoniae.

Należy również przeprowadzić ogólne badanie fizykalne w celu zidentyfikowania możliwych przyczyn zakaźnych. Zakażenie HSV charakteryzuje się grupowaniem pęcherzyków rumieniowych. Czerwona błona bębenkowa najprawdopodobniej wskazuje na Mycoplasma pneumoniae, a także świszczący oddech i / lub świszczący oddech. W przypadku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B często obserwuje się powiększenie wątroby..

Badania laboratoryjne

W większości przypadków ME chorobę można zdiagnozować wyłącznie na podstawie wywiadu i badania klinicznego, bez dalszych badań. Jeśli jednak po ocenie klinicznej występuje niepewność diagnostyczna, można wykonać biopsję hematoksyliną i eozyną. Jeśli wynik biopsji nie pozwala na zakończenie, możesz również wykonać biopsję z immunofluorescencją.

Jeśli przyczyna ME nie zostanie ustalona na podstawie badania klinicznego, przeprowadza się badania laboratoryjne w celu ustalenia przyczyny. Ponieważ najczęstszymi infekcjami wywołującymi ME są infekcje HSV i mykoplazmą, podstawowe testy to ogólna morfologia krwi, analiza elektrolitów, serologia HSV, zimne aglutyniny, miana M. pneumoniae i / lub radiografia klatki piersiowej (w zależności od stan kliniczny pacjenta). Jeśli wyniki tych badań są negatywne, należy przeprowadzić badania dotyczące mniej powszechnych infekcji, które mogą być przyczyną choroby (na przykład funkcjonalne testy wątroby i testy serologiczne w kierunku wirusa zapalenia wątroby typu B). ME, wywołane przez półpasiec, można odróżnić od uogólnionej postaci opryszczki za pomocą szybkiej reakcji polimerazy.

Analiza serologiczna HSV może być również odpowiednia w przypadku nawrotów epizodów ME i przy braku określonych określonych zmian HSV. U pacjentów z nawrotem ME odnotowano przeciwciała przeciwko desmoplakinie.

Różnice między zespołem Stevensa-Johnsona a toksyczną nekrolizą naskórka od ME

Konieczne jest wykluczenie innych poważniejszych reakcji, w tym zespołu Stevensa-Johnsona i TEN. Rygorystyczne ograniczenie przyjmowania pokarmu doustnego i ból podczas oddawania moczu są powszechne w tych chorobach, ale można je zaobserwować przy dużym ME. Zespół Stevensa-Johnsona wpływa na znak Asbota-Hansena do określania TEN charakteryzujący się wzrostem pęcherzy z naciskiem z boku, co wskazuje na martwicę keratynocytów. Zespół Stevensa Johnsona i TEN charakteryzują się również znakiem Nikolsky'ego z oderwaniem naskórka po dotknięciu, co nie występuje u mnie. Biopsja i ocena świeżo zamrożonej tkanki może wykazać martwicze keratynocyty w zespole Stevensa-Johnsona i TEN. Nacieki monocytowe i erytrocyty są bardziej charakterystyczne dla histopatologii ME; brak martwicy naskórka i naciek zapalny skóry właściwej.

Kluczowe czynniki diagnostyczne

Obecność czynników ryzyka
Istotne czynniki ryzyka obejmują wcześniejszy rozwój ME oraz zakażenie opryszczkowe lub mykoplazmowe.
Celuj w uszkodzenia kończyn
Uszkodzenia z 3 strefami (czerwona obręcz, prześwit i środkowy pęcherz lub erozja) w dystalnych częściach kończyn są wysoce prawdopodobne, że wskazują na ME.
Choroba nawrotowa
Nawrót ME jest często zauważany u pacjentów z chorobą związaną z wirusem opryszczki pospolitej.
Erozja błony śluzowej
Oznaczone dużym ME.
Docelowe zmiany
Rumieniowate grudki bez strefy światła (2 strefy) są częściej dośrodkowe.
Szybki początek zmian

Diagnostyka różnicowa

Choroba	Znaki / objawy różnicowe	Badania różnicowe
Pokrzywka	Obrzęk Quinckego może mieć kształt pierścienia z centralnym światłem, ale w środkowej części nie ma zmian pęcherzykowych i docelowych. Pokrzywka może nawracać, a usuwanie zmian w ciągu 24 godzin jest normą, ale prawie nigdy nie występuje u mnie. W przypadku pokrzywki nowe zmiany rozwijają się codziennie, ale w przypadku ME po pierwszych 72 godzinach nie odnotowano tego. Kiedy pokrzywka przypomina ME ze względu na swój wygląd podobny do celu, nazywa się ją pokrzywką wielopostaciową. Jest obserwowany u dzieci, a infekcja może służyć jako czynnik uruchamiający. Dermatografia (pieczenie po ucisku) jest częstym zjawiskiem w pokrzywce.	Biopsja może określić rodzaj nacieku zapalnego..
Fotodermatoza polimorficzna (PFD)	Nadwrażliwość na światło słoneczne, które często rozwija się w dystalnych częściach kończyn. Brak zmian lub zmian na błonie śluzowej. Często roczny nawrót odnotowuje się po pierwszej ekspozycji na światło słoneczne..	Biopsja może odróżnić PFD od ME. Próbki mogą powodować charakterystyczne zmiany. Zakażenie wirusem opryszczki pospolitej nr.
Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry	Alergeny kontaktowe mogą powodować chorobę podobną do ME. Docelowe zmiany chorobowe powinny być nieobecne, wysokie prawdopodobieństwo pojawienia się w obszarach nietypowych (nie na kończynach).	Za pomocą testów skórnych można w wielu przypadkach ustalić alergeny sprawcze..
Zespół Stevensa-Johnsona (SJS)	Ciężkie plamiste zmiany (nietypowy cel), które łączą się, prowadząc do powstawania pęcherzy naskórkowych, martwicy i odrzucenia. Uszkodzenie mniejsze niż 10% całkowitej powierzchni ciała. Zaangażowane mogą być tylko błony śluzowe. Prowokacja lekami pomaga również zdiagnozować zespół Stevensa-Johnsona..	Biopsja zespołu Stevensa-Johnsona wykazuje minimalne zapalenie.
Toksyczna nekroliza naskórka (TEN)	Ciężkie plamiste zmiany (nietypowy cel), które łączą się, prowadząc do powstawania pęcherzy naskórkowych, martwicy i odrzucenia. Uszkodzenie 30% lub więcej całkowitej powierzchni ciała, leki wyzwalające i liczne zmiany śluzówkowe są charakterystyczne dla TEN.	Biopsja za pomocą TEN wykazuje minimalne zapalenie.

Leczenie

Podejście krok po kroku do leczenia ME jest chorobą, która kończy się samouzdrawianiem, jej terapia odbywa się zgodnie z następującymi strategiami:

Terapia wspomagająca w celu utrzymania nawodnienia i zapobiegania wtórnemu zakażeniu bakteryjnemu erozji Leczenie podejrzewanych zakażeń Supresyjna terapia przeciwwirusowa, jeśli nawracająca choroba jest spowodowana przez wirusa opryszczki zwykłej (HSV) Miejscowe lub ogólnoustrojowe kortykosteroidy w celu zmniejszenia stanu zapalnego.

Leczenie objawowe

Małe ME (typowe celowane lub podwyższone obrzękowe grudki z obwodowym rozmieszczeniem, bez angażowania błon śluzowych, które wpływają na zmiany. Zmiany należy myć dwa razy dziennie mydłem i wodą. Emolienty miejscowe (emolienty) należy stosować na wszystkie urazy - nawilżają skórę i wystają jako bariera ochronna W przypadku wykrycia otwartych zmian należy je starannie oczyścić i przykryć sterylnymi opatrunkami, aby zapobiec wtórnej infekcji bakteryjnej Można zastosować środki przeciwbólowe (np. paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne [NLPZ]) w celu złagodzenia ogólnego bólu i zmniejszenia dyskomfortu spowodowanego przez zmiany..

Duże ME (typowe docelowe lub podwyższone obrzękowe grudki, z obwodowym rozmieszczeniem, obejmujące 1 lub więcej błon śluzowych, które wpływają na miejscowe emolienty, delikatne czyszczenie i sterylne opatrunki na otwarte zmiany pomagają zapobiegać bakteryjnej nadkażeniu zmian pokrytych pęcherzami i erozją. W przypadku bolesnych zmian w jamie ustnej roztwór lidokainy można zastosować bezpośrednio na zmiany, a także można użyć płynu do płukania jamy ustnej przed zażyciem płynu i jedzenia, chociaż niektórzy pacjenci są tak ciężcy, że wymagają hospitalizacji, i chociaż choroba zwykle ustępuje bez konkretnej terapii, niektórzy pacjenci z dużym ME mogą potrzebować terapii infuzyjnej, jeśli odczują odwodnienie z powodu zmniejszonego przyjmowania płynów doustnych. Gdy niedrożność cewki moczowej powoduje oderwanie cząstek błony śluzowej, cewnikowanie może pomóc przywrócić mocz krzyczeć. Doustne środki przeciwbólowe mogą zmniejszyć dyskomfort spowodowany przez zmiany.

Leczenie podejrzanych infekcji

Wirus opryszczki pospolitej

W przypadku doustnej opryszczki zwykłej (gorączka opryszczki) i opryszczki narządów płciowych stosuje się doustne leki przeciwwirusowe.

Mycoplasma zapalenie płuc

Wytyczne kliniczne dotyczące leczenia SARS zalecają empiryczne zastosowanie makrolidów lub doksycykliny w nieskomplikowanym pozaszpitalnym zapaleniu płuc w celu zablokowania atypowych mikroorganizmów

Leczenie zapalenia

Do zmniejszenia stanu zapalnego można zastosować miejscowe lub ogólnoustrojowe kortykosteroidy. Stwierdzono, że miejscowe kortykosteroidy o niskim ME są pomocne w usuwaniu zmian chorobowych. Można również zastosować prednizon. Przy wysokim EM mogą być wymagane doustne lub dożylne kortykosteroidy..

Zapobieganie nawrotom

Jeśli nawracające epizody ME są spowodowane nawracającą infekcją HSV, można zalecić supresyjne leczenie przeciwwirusowe. Przy pierwszych objawach wystąpienia opryszczki jamy ustnej należy natychmiast rozpocząć stosowanie walacyklowiru (kurs trwa 1 dzień, przyjmowanie 1-2 razy dziennie). Jeśli to nie pomoże kontrolować objawów, możesz przepisać dzienną dawkę walacyklowiru przez co najmniej sześć miesięcy. Podwojenie dawki może być konieczne, aby utrzymać objawy pod kontrolą. Dla pacjentów, którzy muszą stosować lek w postaci płynnej, preferowanym lekiem jest acyklowir.

Jeśli terapia supresyjna w połączeniu z lekami przeciwwirusowymi nie działa, możesz wypróbować terapię immunosupresyjną i fototerapię, chociaż dziś metody te zostały zastosowane tylko w kilku odosobnionych przypadkach..

Pacjentom można doradzić, aby unikali czynników środowiskowych, aby zapobiec nawrotom opryszczki jamy ustnej (np. Ekspozycja na słońce).